Pewnego dnia, gdy dołączył do młodzieżowej akademii Athletic Bilbao, marzył o grze na San Mamés, o zdobyciu Copa del Rey i innych momentach. Minęło 19 lat oczekiwania, z czego 15 w pierwszej drużynie, ale Muniain mógł spełnić swoje marzenie zaledwie kilka tygodni temu.
Po ogromnej i niezapomnianej uroczystości (lub uroczystościach) i ze spokojem, który pozwolił mu na refleksję w tych dniach, Iker Muniain postanowił zakończyć karierę jako biało-czerwony zawodnik.
Brak szans, jakie miał w tym sezonie, miał wiele wspólnego z tą decyzją. Chciał również opuścić swój klub na szczycie, z jak najlepszym smakiem.
Dołączył do klubu w wieku 12 lat, a zaledwie cztery lata później, w wieku 16 lat, grał już dla lwów w pierwszej lidze. Od tego czasu rozegrał 557 meczów (liczba ta może jeszcze trochę wzrosnąć), najwięcej w historii po Iríbarze (614), i strzelił 75 goli.
Muniain, urodzony w Nawarze, był jednym z tych graczy, którzy woleli pozostać w Athletic, ignorując syreni śpiew innych klubów, które oferowały mu więcej pieniędzy i obiecywały więcej tytułów. Jego decyzja sprawiła, że stał się idolem dla fanów i punktem odniesienia dla nowych pokoleń, a od czasu mianowania go kapitanem "zawsze żył zgodnie z instytucją, wykazując się nieustanną sportową postawą i szacunkiem. Uczciwość, poświęcenie i oddanie, z jakimi pokonał dwie poważne kontuzje kolana, są również oznaką profesjonalizmu zawodnika i jego pasji do piłki nożnej i Athletiku" - przypomniał baskijski klub.