Nie jest łatwo grać na Benito Villamarin z fanami w pełnym rozkwicie, drużyną zmotywowaną i z dobrze dysponowanym Isco. Od początku meczu było jasne, że boisko przechyli się w stronę obozu Atletico. Ambitny Betis wyszedł zdeterminowany, by zdominować Atletico.

Pierwsza połowa była niemal monologiem Betisu. Na początku Abner, brazylijski lewy obrońca, miał pierwszą szans. Oddał strzał, który przeszedł tuż obok słupka. Ayoze również miał kolejną bardzo klarowną szansę ze skraju pola karnego. "Cholo" nie potrafił znaleźć odpowiedzi.

Ruibal z wysoką główką i Isco z odbitym strzałem również nie zdobyli bramki, ale Betis miał całą inicjatywę. Atleti broniło się, jak mogło i nieśmiało próbowało kontratakować. Griezmanna, najlepszego zawodnika LaLiga w zeszłym sezonie, wciąż brakowało, podobnie jak w pierwszej kolejce.

W połowie spotkania Simeone zdjął z boiska Marcosa Llorente i dał szansę młodemu Pablo Barriosowi. Niewiele się zmieniło pomimo chęci młodego zawodnika. Betis operował piłką, poruszał się z szybkością i płynnością. Atletico czekało na skrzydłach na szansę po kontrze.

Pellegrini zdjął Isco, Borję Iglesiasa i wreszcie Ayoze, czyli swoich najgroźniejszych graczy, ale ci, którzy weszli, nie zwolnili tempa, zwłaszcza Juan Cruz i Rodri Sanchez – dwaj zręczni i kreatywni gracze. Atleti wyglądało jak słabsza drużyna w obliczu przytłaczającej dominacji Zielono-Białych.

Betis włożył w mecz pasję i wysiłek do samego końca, ale wymknęło im się najwyższe piłkarskie szczęście. Remis był porażką dla gospodarzy i mniejszym złem dla gości.