Alessio Dionisi nie jest już trenerem Sassuolo. Oficjalny komunikat został wydany przez klub, chociaż wiadomości zaczęły krążyć już późnym popołudniem w sobotę, kilka godzin po sobotniej porażce 2:3 z Empoli, bezpośredniej konfrontacji o utrzymanie.
Klub o czarno-zielonych barwach "dziękuje trenerowi i jego zespołowi za zaangażowanie i powagę, z jaką prowadzili Neroverdi oraz życzy jemu i jego współpracownikom wszystkiego najlepszego na przyszłość".
Prowadzenie pierwszej drużyny powierzono tymczasowo trenerowi drużyny młodzieżowej, Emiliano Bigicy.
Sassuolo sonduje inne nazwiska
Wśród kandydatów do przejęcia drużyny wymieniane są nazwiska takie jak Davide Ballardini, Leonardo Semplici i Fabio Grosso. Kryzys przede wszystkim wyników, ale także gry, doprowadził do tego punktu zwrotnego. Sassuolo, nieprzyzwyczajone do zmiany trenera w trakcie sezonu, musiało poddać się liczbom: tylko jedno zwycięstwo w ostatnich 12 meczach, pięć porażek i jeden remis w ostatnich sześciu spotkaniach.
Cztery wrześniowe dni wydają się odległym wspomnieniem, gdy Sassuolo w krótkim odstępie pokonało Juventus 4:2 u siebie, a następnie Inter (2:1 na San Siro), w jedynej ligowej porażce poniesionej przez Nerazzurrich Inzaghiego.
Był to sezon nieudany dla Dionisiego (15 porażek, 5 zwycięstw, 5 remisów), spowodowany również wieloma kontuzjami najważniejszego zawodnika Sassuolo, Domenico Berardiego, który w 25 meczach wystąpił tylko 16 razy (strzelając 9 bramek). Berardi ma wrócić w marcu i dlatego jest mało prawdopodobne, aby wystąpił w dwóch następnych meczach, w środę na Mapei w meczu z Napoli i w następną niedzielę w Weronie.
Pożegnanie po dwóch latach
Dionisi, który ma kontrakt do 2025 roku (umowa podpisana w czerwcu 2023 roku), został poinformowany o decyzji w sobotę wieczorem. Trener, który 1 kwietnia skończy 44 lata, przybył do Sassuolo latem 2021 roku, aby zastąpić Roberto De Zerbiego, po poprowadzeniu Empoli.
Z tą drużyną wywalczył awans do najwyższej ligi wiosną 2021 i jako beniaminek Serie A zajął 11. miejsce w sezonie 2021/22, później 13. miejsce w następnym roku, zawsze osiągając utrzymanie bez szczególnych trudności. Pewną ironią jest więc, że właśnie porażka z Empoli przypieczętowała jego los w Sassuolo.
