W tym momencie kłopoty Chelsea ze zdobywaniem bramek są jednym z największych problemów w Premier League. 

The Blues przystąpili do tego spotkania, nie strzelając gola w ciągu 285 minut gry w najwyższej klasie rozgrywkowej, a ich brak przewagi stał się przedmiotem tak wielu żartów, że Domino's zaparkowało furgonetkę przed Craven Cottage, aby przypomnieć fanom, ile pizzy sprzedali od czasu, gdy Nicolas Jackson zdobył trzecią bramkę w meczu z Luton Town.

Kiedy Armando Broja strzelił nad poprzeczką w ciągu dwóch minut tego spotkania – choć był ofsajd – można było odnieść wrażenie, że będzie to znajoma historia dla Mauricio Pochettino i spółki.

Na krótko przed upływem 20. minuty goście zasłużyli jednak na bramkę otwierającą wynik, gdy Mykhailo Mudryk skontrował świetne podanie Leviego Colwilla, a następnie strzelił przez nogi Bernda Leno, zdobywając swojego pierwszego klubowego gola od czasu styczniowej przeprowadzki z Szachtara Donieck.

Nic dziwnego, że ulga na jego twarzy była oczywista i od tego momentu wyglądał na pełnego pewności siebie.

Kolejne trafienie nastąpiło już dwie minuty później. Było co prawda przypadkowe, gdyż piłka odbiła się od Broja i wpadła do siatki, ale ani strzelec, ani jego koledzy nie przejęli się tym zbytnio.

Ten półtoraminutowy napór wybił z głowy nadzieje Fulham, które przed przerwą nie stwarzało praktycznie żadnego zagrożenia w ataku.

Oczywiście, dominujące 45 minut nigdy nie rozwiąże wszystkich problemów Chelsea, a po przerwie wyraźnie obawiali się angażowania zbyt wielu graczy do przodu, chcąc obronić trzy punkty.

Mimo to The Blues powinni byli strzelić trzecią bramkę za sprawą Iana Maatsena, który zastąpił Mudryka w przerwie, ale Holender trafił tylko w słupek, a strzał Enzo Fernándeza po odbiciu piłki od poprzeczki został przepchnięty.