Z tym bałkańskim krajem polską koszykówkę łączą szczególne związki. Zaczęło się po mistrzostwach Europy w Barcelonie w 1997 roku, gdzie Polacy, prowadzeni przez Eugeniusza Kijewskiego, wywalczyli siódme miejsce. Reprezentacja Słowenii zajęła w nich 14. lokatę wśród 16 drużyn. Jej trenerem był wówczas Andrej Urlep, który wkrótce trafił do Polski i rozpoczął tu erę sukcesów. Ze Śląskiem Wrocław zdobył pięć tytułów mistrzowskich i jeden z Anwilem Włocławek. Od niego zaczęła się moda na koszykarzy i szkoleniowców ze Słowenii.
Z reprezentacji tego kraju, która grała w Hiszpanii, trafili w kolejnych latach nad Wisłę, na długo bądź krótko, Walter Jeklin, Goran Jagodnik, Jaka Daneu oraz ówcześni asystenci głównego trenera - 6nTomo Mahoric i David Dedek. W późniejszych latach trenerskie sukcesy odnosił Saso Filipovski, a w polskich klubach grali m.in. Dragisa Drobnjak, Ziga Dimec czy dzisiejszy kadrowicz Edo Muric.
Koszykarze ze Słowenii grali w Polsce, ale ruch odbywał się także w przeciwnym kierunku. W Olimpiji Lublana występowali m.in. Szymon Szewczyk, Kamil Pietras i Paweł Kikowski.
W 2007 roku, gdy Eurobasket znowu odbywał się w Hiszpanii, obydwie drużyny spotkały się w jednej grupie w Alicante. Polskę prowadził Urlep, trenerem Słowenii był Ales Pipan, zatrudniony również w... Anwilu. Słowenia wygrała 70:52. W jej barwach debiutował 19-letni Goran Dragic, potem ważny gracz ligi NBA i wieloletni lider reprezentacji.
Dwa lata później Słoweńcy wygrali z Polską w Łodzi 76:60 w drugiej fazie Eurobasketu, by potem w Katowicach przegrać mecz o brązowy medal z Grecją tylko 56:57. Wówczas było to ich największe osiągnięcie w ME.
Trenerem biało-czerwonych po tamtym turnieju w miejsce Izraelczyka Muli Katzurina został Pipan, który zajął z drużyną 17. miejsce w Eurobaskecie 2011 na Litwie.
W ME 2013 na Słowenii w grupie w Celje Polska wygrała z zespołem gospodarzy 71:61 w meczu, który dla pewnych awansu rywali nie miał żadnego znaczenia, a dla podopiecznych trenera Dirka Bauermanna był pożegnaniem z turniejem.
Największy sukces reprezentacja Słowenii odniosła na Eurobaskecie 2017, a drogę po jedyny w historii złoty medal zaczęła zwycięskim spotkaniem w grupie D w Helsinkach z Polską 90:81. W ME debiutował wówczas 18-letni Luka Doncic, a w turnieju w pełni rozbłysł talent Gorana Dragica, który po zwycięstwie w finałowym meczu w Stambule nad Serbią 93:85 odebrał nagrodę MVP imprezy.
Zanim doszło do kolejnej konfrontacji w ME, Słowenia rozgromiła Polskę 112:77 w kwalifikacyjnym turnieju olimpijskim w Kownie (2021), co kosztowało potem Mike'a Taylora posadę trenera biało-czerwonych.
Do kolejnego, ósmego meczu o punkty obu reprezentacji (bo spotkały się także dwukrotnie w eliminacjach ME 2005) doszło przed trzema laty w ćwierćfinale Eurobasketu w Berlinie. Nie bez kozery w Polsce został nazwany "koszykarskim Wembley" i zestawia się go z najlepszymi w historii występami męskiej reprezentacji. 14 września 2022 roku podopieczni trenera Igora Milicica pokonali obrońców tytułu 90:87, co dało im pierwszy od 51 lat awans do najlepszej czwórki drużyn na Starym Kontynencie. Rewelacyjne spotkanie rozegrał kapitan drużyny Mateusz Ponitka, uzyskując rzadkie na tym poziomie rywalizacji tzw. triple-double: 16 punktów, 16 zbiórek i 10 asyst (do tego cztery przechwyty). Gwiazdor NBA Doncic, umiejętnie pilnowany przez Michała Sokołowskiego i wspierających go kolegów, został zatrzymany na 14 punktach i nie dograł meczu do końca z powodu fauli.
Przed dziewiątym spotkaniem obu drużyn, tym razem w katowickim Spodku (czwartek, godz. 20.30), właściwie trudno wskazać faworyta. Agencja AP w zapowiedzi turnieju przewiduje, że z grupy D awansują w kolejności: Francja, Słowenia, Polska, Izrael.
Słowenia, siódma drużyna europejskiego rankingu, jest wyżej klasyfikowana od Polski (11.), ma w składzie szczuplejszego niż zwykle gwiazdora ligi NBA Doncica, ale właściwie na tym jednym nazwisku kończy się zestaw gwiazd. Z poprzednich mistrzostw pozostało czterech graczy. Po rezygnacji z występu naturalizowanego Amerykanina Mike'a Tobeya nie ma w drużynie silnych środkowych. W okresie przygotowawczym Słoweńcy wygrali tylko jedno spotkanie, przegrywając pięć, a atmosfera w kadrze nie jest najlepsza.
Polacy grają u siebie. Zabraknie Jeremy'ego Sochana i Igora Milicica juniora, ale siłą reprezentacji biało-czerwonych zawsze była zespołowość i precyzyjnie realizowany plan taktyczny. Przewag drużyna Milicica może poszukać w formacji podkoszowej i ofensywnych możliwościach nowego naturalizowanego Amerykanina Jordana Loyda, po którym oczekuje się, że zagra jeszcze lepiej niż A.J. Slaughter w Berlinie.